ببینید | حراج فروتنانه اعتبار

خوشبختانه فرمول برگزاری این دوره از لیگ ملت های والیبال به این صورت است که به غیر از چهار تیمی که از قبل مشخص شده اند قرار نیست هیچ تیم دیگری سقوط کند. بدان معنا که اگر شاگردان بهروز عطایی بقیه بازی های خود را هم ببازند باز هم سقوط را تجربه نخواهند کرد.

اما اکنون که نتایج تیم ملی والیبال ایران را مشاهده می کنیم به این نتیجه می رسیم که ای کاش فرمول سقوط شامل حال تیم ایران هم می شد، بلکه کمی به خودشان می آمدند و کمتر می باختند و بهتر بازی می کردند.

تیم ملی والیبال ایران که در هفته نخست لیگ ملت ها دو باخت و دو برد داشت، هفته دوم همین رقابت ها را با شکست آغاز کرد. ملی پوشان جوان ایران مقابل تیم بلغارستان سه بر صفر باختند، آن هم در شرایطی که واقعا بد بازی کردند و زمین تا آسمان با آن قدرت اول سال های گذشته آسیا تفاوت داشتند.

وقتی که بهروز عطایی در تیم ملی والیبال ایران دست به تغییرات گسترده ای زد خیلی ها خوشحال و اصلا ذوق زده بودند.

از جوانگرایی در تیم ملی می گفتند و مدام هم تاکید می کردند که والیبال ایران تا چه زمانی می خواست وابسته به ستاره هایی مثل موسوی، غفور و یا معروف باشد. به هر حال آنچه که تا امروز از تیم ملی ایران در لیگ ملت ها دیده ایم ثابت کرد که راه و رسم جوانگرایی این نبود.

معنای غلط جوانگرایی

بهروز عطایی اشتباه کرده است. نگرش و تصور او نادرست بود. عطایی گمان می کرد به صرف پایین آوردن میانگین سنی تیم ملی والیبال ایران و کنار گذاشتن چند مهره با تجربه می تواند از پس عملیات خطیر «جوانگرایی» بر بیاید اما الان دیگر باید بهتر از هر کسی بداند که جوان تر کردن ترکیب تیم ملی به معنای تغییر نسل نیست.

جوانگرایی برنامه می خواهد و البته تجربه. جوانگرایی به این معنا نیست که یک بازیکن بدون هیچ تجربه خاصی در زمینه حضور در تورنمنت هایی مثل لیگ ملت های والیبال در ترکیب تیم ملی قرار بگیرد.

اصلا بیایید به قضیه طور دیگری نگاه کنیم. همین تیم والیبال بلغارستان که ایران در آغاز هفته دوم لیگ ملت ها سه بر صفر بر آن باخت همانند ایران با جوانگرایی روبرو شده بود اما این کجا و آن کجا. تیم جوان شده ایران مقابل تیم جوان شده بلغارستان چنان سردرگم و بلاتکلیف بود که انگار با قدرتمندترین تیم والیبال جهان روبرو شده است.

گروه ورزش